مرگ سرتيپ رياحي – اخبار ما

به گزارش اخبار ما ، اين روزنامه اعتماد وي نوشت: “محمدتقي رياحي در چالشتر متولد شد. نزديك شهركرد ، كه در آن زمان بخشي از استان اصفهان بود اما از آكادمي هنر تهران فارغ التحصيل شد و سپس به دانشكده افسري رفت.

در اوايل دوران سلطنت رضاشاه به همراه گروهي از دانش آموزان براي ادامه تحصيل به فرانسه رفت. او در آنجا مكانيك و علوم نظامي خواند. سپس به ايران بازگشت و تصميم گرفت در ارتش خدمت كند.

او عاشق ارتش بود ، اما در دانشگاه نيز تدريس مي كرد. در سال 1330 سرتيپ شد و همزمان رئيس بخش نظامي اسلحه و مهمات شد.

اما او در آنجا نماند و با تشديد ملي شدن صنعت نفت ايران مجبور شد نقش ديگري را بپذيرد. وي از طريق مهدي بازرگان به آبادان رفت و مديريت پالايشگاه نفت آنجا را بر عهده گرفت.

آنها گفتند: رياحي توانسته از تعطيلي پالايشگاه جلوگيري كرده و سعي كند صنعت نفت كشور را تا حد ممكن در گردش نگه دارد. چند ماه بعد – در آغاز دومين دوره نخست وزيري مصدق – به وزارت دفاع رفت و دستورات دولتي را اجرا كرد.

فرمان بازنشستگي پيش از موعد توسط گروهي از مخالفان برجسته مصدق امضا شد و بسياري از آنها در پست هاي كليدي و كليدي باقي ماندند. سپس در مارس 1931 جانشين محمود بهارمست به عنوان رئيس ستاد ارتش شد و سعي كرد تنش هاي جاري بين ارتش و دولت را كنترل و مديريت كند و از تشديد بحران جلوگيري كند.

رياحي از آغاز جنبش نفت تا آخرين روز دولت مصدق ، دستورات نخست وزير را دنبال كرد ، اما – به گفته فردوس – به عنوان فرمانده كل به شاه وفادار ماند و از مخالفت با دربار اجتناب كرد. حتي وقتي دستور دستگيري نصيري را داد و توطئه را در 16 اوت خنثي كرد و از سقوط دولت جلوگيري كرد ، باز هم معتقد بود كه فرمانده كل ارتش نخست وزير نيست بلكه پادشاه است. اما پس از كودتاي 28 مرداد و سقوط دولت مصدق ، وي نيز محاكمه و به زندان محكوم شد.

فهرست اتهامات وي با دستگيري نصيري و خلع سلاح گارد شاهنشاهي آغاز شد و با حذف نام شاه از پادگان صبح در پادگان پايان يافت.

او به اعدام محكوم شد ، اما سرانجام به دليل “مقاومت در برابر قيام ملي و مخالفت با رژيم سلطنتي” تنها به سه سال زندان محكوم شد زيرا مصدق مسئوليت همه چيز را پذيرفت و گفت رياحي و ديگران به تازگي دستورات من را اجرا كرده اند و جنايتي رخ داده بود (كه اتفاق نيفتاد) ، به من باز مي گردد.

رياحي پس از گذراندن دوران محكوميت خود ، از دولت پهلوي جدا شد و به گفته باقر عاقلي (در كتاب زندگينامه افراد سياسي) ، “و تجارت پردرآمدي انجام دهيد و آن را بفروشيد. او ثروتمند شد.” مدت كوتاهي پس از خروج از ايران ، در فرانسه ساكن شد. جالب است كه وي پس از انقلاب به كشور بازگشت و – به دستور مهدي بازرگان ، رئيس دولت موقت – مدت كوتاهي وزير دفاع نيز بود. اما نه او و نه دولتي كه از وزيرش جان سالم بدر برده بود. “او دوباره به فرانسه رفت و در همان روز در سال 1988 در آنجا (در نيس) درگذشت.”

انتهاي پيام