يكي به نام نيما – اخبار ما

به گزارش اخبار ما ، بهاdin الدين مرشدي ، داستان نويس ، در روزنامه ايران وي نوشت: «آقاي حافظ شيرازي شعري دارد كه مي گويد:

بسياري از موارد ناخوشايند به كسي اشاره مي كند

طبيعت افراد را پذيرفتن بپذيريد

همان آهنگ به اين معني است كه اگر كسي بخواهد كاري انجام دهد ، فقط حسن نيست كه آن را انجام مي دهد. چيزهاي زيادي در كار وجود دارد تا يك مرد بتواند شغلي پيدا كند و يك راز در ذهن خود پيدا كند. يعني ما هر هفته در “ايران جمعه” اين صفحه را با عنوان “يكصد نكته نامطبوع” قرار مي داديم تا با ديگر شاعران ، نويسندگان ، فيلمسازان و هنرمنداني كه كارشان مهم شده است برخورد كنيم. يكي از اين افراد مهم نيما يوشيج يا پدر شعر مدرن فارسي است. اين عنوان بسيار بزرگي است كه فقط شايسته آقاي نيمي يوشي است. اما چگونه يك دهقان مي تواند در ادبيات ايران به چنين شخصيتي مهم تبديل شود؟ در اين مقاله ، من نكاتي را مي نويسم كه به نظر مي رسد نيما فرد مهمي است.

به نيمو يوشيج با آن شكل و شمايل نگاه كنيد! مرد كوچكي با سر شيب دار و سبيل كه سراغش مي آيد. وقتي عكس هاي نيما را مي بينيم ، به اين فكر مي كنيم كه چگونه يك مرد مي تواند اينقدر شاعر باشد و تغييري را كه اين مرد كوچك ايجاد كرده ايجاد كند. اما او اين تغيير را ايجاد كرد. من فكر مي كنم يكي از مهمترين مكانهايي كه به او كمك كرد تا يك انديشمند باشد ، درختان و فضاي كوهستاني شمال ايران است ، اين يكي از فضايل وي است ، اما بسياري از آنها هستند كه ويژگي هاي يكساني داشتند و هرگز نيما نبودند. آنها نگران چنين آهنگي نبودند. يعني در دوره اي كه شعر در گذشته گير كرده است ، او فكر مي كند كه بايد كاري انجام دهد ، و كاري انجام دهد و شعري با شكل و شمايل جديد خلق كند. وي بنيانگذار شعر نو است. ساختاري شاعرانه كه هر دسته را به منظور گسترش اين نوع شعر به دسته ديگر مي بخشد. يعني زماني است كه همه دوست دارند تازه وارد شوند. همه دوست دارند مدرن باشند. جامعه شكل سنتي خود را از دست مي دهد ، انقلابيون از فرانسه بازگشته اند و به فكر بازسازي جامعه قديمي هستند. يعني آنها دانشهايي را كه قبلاً وجود نداشته با خود به همراه مي آورند. علم حاضر است. مردم فرديت مي گيرند و اشكال غربي به خود مي گيرند و فكر مي كنند كه بايد مدرن تر شوند. نثر در حال تغيير است. اين كتيبه ها شكل و رنگ ديگري به خود مي گيرند ، اما در اين بين يك فرانسوي بي عيب و نقص وجود دارد كه از سر تا پا مدرن است و آن شخصي به نام نيما يوشيج يا آقاي علي اسفندياري در كوههاي شمالي است كه فرانسه را با كمك ايرانيان و فرانسوي-دانماركي او را بازگرداند ، اين امر باعث مي شود شما به سمت نوشيدن مشروبات الكلي حركت كرده و جديدتر و جديدتر شويد.

بياييد كتاب “ارزش احساسات در زندگي بازيگران” او را بخوانيم. او در اين كتاب به شما مي گويد كه چگونه شاعر شده و چگونه شاعر است. شاعري باشيد كه از بند عروض خلاص شود و مانند آقاي مولوي نباشد كه نوشت: “از من دفاع كنيد ، مرا بكشيد”. اين است كه مولانا چنين كاري نمي كند و فقط شكايت مي كند ، و سپس در همان شعر تجويز مي كند ، “قافيه و توهم را همه سيلاب كن” ، اما اين آقاي مولوي چنين تغييري ايجاد نمي كند تا اينكه كسي قرن ها بعد بيايد نيما و وزن براي شكستن و ايجاد فرم خاص خود. او فرم خودش است. او هيچكس مثل او نيست. اين چيزي است كه آن را متمايز مي كند. اما اين تنها شكل شعر نيست كه تغيير مي كند ، او مي داند كه اين شكل بايد از درون مدرن باشد. به همين دليل است كه “اسطوره” شعر مدرن ترين چيزي است كه تاكنون درباره شعر مي دانيم.

اكنون شما را به كتاب ارزش احساسات مي رسانم. البته بعداً به احساسات او برمي گردم و مي گويم اين شعر سخت دل چه روحيه اي لطيف دارد و آن روح لطيف چه كارهايي نمي تواند انجام دهد. نيما در صفحات اول كتاب ارزش احساسات نيما را از گفتگو با يك دوست نقل مي كند. قبل از شروع ، او مي گويد كه هنرمندان زندگي روزمره خود را دارند و به موقع زندگي مي كنند و اينگونه نيست كه آنها زندگي را رها كنند و فقط شعر بنويسند يا فقط نقاشي كنند. وي ارزش زندگي را اينگونه بازگو مي كند: «مصاحبه اي كه يكي از دوستانم با من داشت را به خوبي به خاطر مي آورم. وقتي او به وطن دوردست من آمد ، ما هر دو روي يك تنه كاج خشك شده در بالاي در نشسته بوديم. جنگل هاي دوردست و دشت زيبا و جادويي “كجور” ما را تسخير كرده اند. دوستم از من پرسيد: “چه چيزهاي جديدي نوشتي؟” جوابي كه به او دادم اين بود: “ابتدا بايد ببينيد در زندگي چه دردي را متحمل مي شوم. اكنون كه هنر خود را در اين منطقه فراموش كردم ، بدنم را مانند پرنده در آب مي شستم ، مانند وحشي لباس مي پوشم و زندگي مي كنم.”

در اينجا نيما بر ارزش زندگي تأكيد مي كند. او مي گويد كه بايد زندگي كند و براي هنر خود خوب زندگي كرده است.

حالا مي خواهم به سر بزرگ نيما اشاره كنم. اين اصلاً استعاره نيست. سر نيما آنقدر بزرگ است كه بدن كوچك و كوچكي ديده مي شود. چيزهاي زيادي در اين سر وجود دارد ، در سر همان تصاويري است كه در بالا ذكر شد ، او شكل ديگري از زندگي را در ذهن دارد و تفكري وجود دارد كه او را در اين عصر جديد احاطه كرده است. اما او فقط در حدي كه ذهن اجازه دهد مي تواند جديد باشد اما راه را براي ديگران نمي بندد. او مي داند كه اين يك راه جديد است و افراد ديگري مانند احمد شاملو يا اخوان ثالث و فروغ فرخزاد و سهراب سپهري نيز بايد بيايند و فرم ديگري را به او معرفي كنند. اين شاعران و شاعران ديگر شكل ديگري از نيما يوشيج است كه هركدام راه خود را پيدا كردند و در ساختمان شعري خود دفتر خريدند. اين زماني است كه نيما به خوبي تشخيص مي دهد كه بايد تغيير كند و سپس او شعر خود را تغيير مي دهد و سپس همان تغيير را توضيح مي دهد. او مي داند كه بايد ديگران را بياموزد كه چگونه اين ساختمان را ساخته است. چگونه وزني ناموزون بدون آجرهاي معمول و سنگيني شعر فارسي ايجاد كنيم و ساختاري زيبا به جا بگذاريم. من مي گويم خود ساختمان از همين كلمه استفاده مي كند. وي در يكي از مقالات خود مي نويسد ، “شاعر جوان ، اين ساختمان كه مي بينيد” اسطوره “من در آنجا است و يك شيوه طبيعي و آزادانه از صحبت را نشان مي دهد ، شايد براي اولين بار آن را دوست نداشته باشيد ، اما من به آن فكر مي كنم.” آنچه مي تواند به “نمايش” اختصاص يابد ، بهترين ساختمان است. “

وي در ادامه مي گويد كه نام اين بنا را نشان داده است. اين يك نمايش مدرن درباره وضعيت شعر ايران است. او متفكر ، احساسي ، حتي احساساتي است. همين نامه ها را براي همسرش آليجا و ديگران بخوانيد تا بفهميد كه چقدر حساسيت دارد. او مجموع هر چيزي است كه يك شاعر براي شاعر شدن بايد داشته باشد. او ممكن است اولين شاعري باشد كه به شكل يك مرد درآمده و عكس گرفته است. وي اولين شاعري است كه به نام معشوقه خود نامگذاري شده است. “او اولين شاعري است كه مي داند در عصري كه همه چيز در حال ترميم است ، بايد از سر تا پا مد شود ، حتي اگر ظاهر او سنتي است ، اما بدون شك از نظر ظاهري مدرن ترين است.”

انتهاي پيام