روحاني متشكريم،شايد كمي دير… – اخبار ما

به ما گفتند “هرچه مي توانيد سر آمريكا فرياد بزنيد” ، اما ما – اصلاح طلبان ، عدالت خواهان و اصولگرايان – دولت روحاني را فرياد زديم. در زماني كه جذاب ترين دولت ضد ايراني ايالات متحده در چهار دهه گذشته در دست قدرت هاي منطقه اي بود ، اقتصاد كشور ما فرو ريخت ، جنگ ها در شهرهاي ما آغاز شد ، ترور قهرمانان ملي ما و نااميدي ، افسردگي و نااميدي در مردم ما كاشته شد

ما چنان بلند بر سر دولت خود فرياد زديم كه ديگر صدايي براي اعتراض به دشمن خارجي نداشتيم. به مدت پنج روز پشت خود را به حكومتي خالي كرديم كه در برابر زورگويان جهان مستقل بود ، و شبها سريالهاي تلويزيوني ملي ، مستندها و برنامه هاي طنز را تماشا مي كرديم. ما در تخريب و تمسخر و تحقير دولت خود نشستيم.

ما روحاني را مقصر “حكومت بد” در جنگ اقتصادي كاملاً پيشرفته خارجي مي دانيم ، به طوري كه آمار رشد اقتصادي و تورم ، بيكاري و ايجاد شغل را فراموش كرديم ، يك ماه قبل و بعد از خروج ترامپ از شوراي امنيت سازمان ملل.

چشمانمان را بستيم و گوشهايمان را چنان بستيم و كلمه “ناكارآمدي” را بر زبان آورديم كه نمي ديديم چگونه ، در شرايطي كه حتي كارآمدترين و ثروتمندترين دولت جهان نيز تصور نمي كند ، دولت روهان ، تحت “حداكثر فشار “و در طي يك همه گير جهاني ، از يك سو ، ساختارهاي اقتصادي را از بين برده است ، از سوي ديگر ، سيستم بهداشتي كشور از فروپاشي جلوگيري كرده و كشور را گام به گام در مسير بازسازي بازگرداند.

بنابراين ، از ترس “بدنامي” يا مصلحت سياسي ، يا براي محافظت از خود در برابر حمله از هر طرف ، خود را براي حرفه خود آماده كرديم تا از روحاني فاصله بگيريم و او را آزاد كنيم و حتي جرات صحبت در مورد خدمات دولت او را داشته باشيم – از ايجاد بيمه سلامت عمومي. تا گسترش امنيت اجتماعي و خودكفايي در توليد داروهاي بيشتر مورد نياز كشور و توسعه صنعت پتروشيمي و هواپيمايي و ارتباطات و تجارت الكترونيكي و توليد واكسن هاي كرونا و افزايش راه آهن و جاده ها و غيره .

ما چنان در آتش عصبانيت و نفرت غيرمنطقي نسبت به دولت روحاني فرو رفتيم كه شعله هاي آن ما را در بر گرفت – و همه جرياناتي كه حداقل اعتدال و انصاف را باور دارند يا به آن انتقاد مي كنند يا با آن مخالفت مي كنند – و كسي را به جز كينه توزترين مخالفت باقي نگذاشتيم در خاكستر صحنه سياسي. زمين از بين نرفته است.

ممنون روحاني كمي دير اما … شايد.

* منتشر شده در كانال نويسنده

310 310