كشيشي كه آهنگساز بزرگي شد! + قطعات

به گزارش اخبار ما ، آنتونيو لوسيو ويوالدي در 4 مارس 1678 به دنيا آمد و در 28 ژوئيه 1741 درگذشت.

وي به خاطر ساختن بسياري از كنسرتوها براي ويولن و سازهاي ديگر و همچنين كارهاي كرال مقدس و بيش از چهل اپرا شهرت دارد.

مشهورترين اثر وي مجموعه اي از كنسرتوهاي ويولن است كه به “چهار فصل” معروف است.

ويوالدي بسياري از كارهاي خود را براي پرورشگاه Aspdel della Pita ساخته است. وي از سال 1703 تا 1715 و از 1723 تا 1740 به عنوان كشيش كاتوليك استخدام شد.

اين آهنگساز با اجراي اپراهاي گران قيمت خود در ونيز ، منتوآ و وين به موفقيت هاي زيادي دست يافته است. وي پس از ملاقات با شاه چارلز ششم ، به اميد ارتقا to به وين نقل مكان كرد ، اما چارلز ششم خيلي زود پس از ورود ويوالدي درگذشت و ويوالدي كمتر از يك سال بعد در فقر درگذشت.

كودكي ويوالدي

والدين ويوالدي جيوواني باتيستا ويوالدي و كاميلا كالچيا بودند. او پنج خواهر و برادر به نام هاي مارگاريتا ، گابريلا ، سيسيليا ماريا ، بوناونتورا توماسو ، زانتا آنا و فرانچسكو گاتانا داشت. پدرش قبل از اينكه ويولونيست حرفه اي شود آرايشگر بود. آنتونيا نواختن ويولن را آموخت و بعداً به همراه پسر خردسالش به تور ونيز رفت. با توجه به دانش گسترده آنتوني در موسيقي در سن 24 سالگي ، زماني كه كار خود را در Aspdel della Pita آغاز كرد ، اين امكان وجود دارد كه ويولن را زود ياد گرفته باشد.

همچنين ممكن است ويوالدي دروس ابتدايي آهنگسازي را از آهنگساز اوليه باروك ، جيوواني لگرنزي آموخته باشد. يك دانشمند تأثير سبك Legacy را در موسيقي مذهبي ويوالدي ، كه در سال 1691 ، هنگامي كه او 13 ساله بود ، نوشت.

سلامتي ويوالدي هميشه براي او دردسرساز بوده است. علائم مشكلات جسمي شامل درد قفسه سينه است كه از آن به عنوان نوعي آسم تعبير مي شود. البته اين امر او را از يادگيري نواختن ويولن ، آهنگسازي يا شركت در فعاليت هاي موسيقي باز نداشت ، اما مانع يادگيري نواختن سازهاي بادي نيز نشد.

ويوالدي تحصيلات خود را به عنوان كشيش در سال 1963 در 15 سالگي آغاز كرد و در 25 سالگي به عنوان كشيش منصوب شد.

در اين قسمت ، به كار “بهار” وي از مجموعه “چهار فصل” گوش دهيد:

حضور و فعاليت ويوالدي به عنوان آهنگساز

در سپتامبر 1703 ، ويوالدي به عنوان معلم ويولن در يتيم خانه اي در ونيز شناخته شد. اگرچه او را در سراسر جهان به عنوان آهنگساز مي شناختند ، اما وي را به عنوان يك ويولون استثنايي و حرفه اي نيز مي شناختند. يوهان فردريش آرماند فون اوفنباخ ، معمار آلماني ، ويوالدي را به عنوان آهنگساز و ويولونيست مشهور توصيف كرد. “زيرا براي كسي سخت است كه هرگز چنين بازي كند يا بازي كند.”

ويوالدي تنها 25 سال داشت كه كار در Aspdel della Pita را آغاز كرد. وي در 30 سال آينده زندگي خود برجسته ترين كارهاي خود را هنگام كار در آنجا ساخت. چهار موسسه مشابه ديگر نيز با هدف پناه دادن و آموزش كودكاني كه رها شده يا يتيم بودند يا خانواده هاي آنها نمي توانستند از آنها حمايت كنند ، وجود داشت. بودجه آنها توسط دولت تأمين مي شد. پسران پس از آموختن اين حرفه در پانزده سالگي مجبور به ترك آنجا شدند و با استعدادترين دختران پس از يادگيري موسيقي در آنجا ماندند و به اركستر و گروه كر معروف Aspdel پيوستند.

اندكي پس از انتصاب ويوالدي ، فرزندان موسسه آسپدل نيز در خارج از كشور مورد استقبال و احترام قرار گرفتند. ويوالدي براي آنها كنسرت ، سرود و موسيقي آوازي مقدس نوشت. اين بقاع متبركه كه بيش از 60 قطعه از آنها وجود داشت ، متفاوت است. آنها شامل آهنگ هاي چند صدايي ، كارهاي انفرادي و كارهاي بزرگ كرال براي تكنوازها ، گروه هاي كر و اركسترها بودند. در سال 1704 به عنوان مربي ويولن در نقش معلم ويولن اضافه شد. اين وضعيت به زمان و كار زيادي نياز داشت. او مجبور بود در هر جشن يك سخنراني يا كنسرت برگزار كند و يتيمان و تئوري موسيقي و نحوه نواختن سازهاي خاص را بياموزد.

عزيمت و ورود مجدد او به آسپدل

روابط او با هيئت مديره موسسه آسپدل اغلب پيچيده بود. آنها بايد هر سال راي مي دادند تا معلمان را حفظ كنند. آرا for ويوالدي به ندرت اتفاق نظر داشت و در سال 1709 از هفت راي به هفت رسيد. پس از يك سال به عنوان يك نوازنده مستقل ، در سال 1711 اعضاي هيئت مديره او را بر اساس رأي وحدت رويه دعوت كردند. به طور معمول ، در طول سال هاي غيبت ، هيئت مديره به اهميت حضور وي پي برد. هنگامي كه وي در سال 1716 به مدير موسيقي ارتقا يافت ، كليه فعاليتهاي موسيقي موسسه را بر عهده گرفت.

در سال 1705 ، اولين مجموعه آثار وي توسط جوزپه سالا منتشر شد. اولين كار او مجموعه 12 سوناتا براي دو ويولن به سبك معمولي باروك بود. در سال 1709 ، كار دوم او با مجموعه ديگري از 12 سونات براي ويولن و باسك ادامه يافت. ويوالدي با اولين مجموعه 12 كنسرت خود به اولين موفقيت آهنگسازي دست يافت.

سومين اثر وي كه در سال 1711 توسط استين راجر در آمستردام منتشر شد ، به دوك بزرگ فرديناند توسكاني اختصاص داشت. پرنس از بسياري از موسيقيدانان از جمله الكساندر اسكارلاتي و جورج فردريك هندل حمايت مالي كرده است. او خودش نوازنده بود و ويوالدي احتمالاً در ونيز با او ملاقات كرد. كار سوم او ، Lestro Armanico ، موفقيت بزرگي در سراسر اروپا داشت.

“تابستان” وي را در اين قسمت گوش دهيد:

نگاهي به كارهاي اپراي ويوالدي بيندازيد

در اوايل قرن هجدهم ، اپرا محبوب ترين سرگرمي موسيقي در ونيز و پردرآمدترين برنامه براي ويوالدي بود. در آن زمان چندين تئاتر براي جلب توجه عمومي به رقابت پرداختند. ويوالدي كار خود را به عنوان آهنگساز اپرا به عنوان يك خردسال آغاز كرد. اولين اپراي او ، اتو در ويلا ، نه در ونيز بلكه در تئاتر گارسري ويچنزا در سال 1713 اجرا شد. سال بعد ، ويوالدي به عنوان مدير اپراي سن آنجلو در ونيز منصوب شد. جايي كه اپراي او “اورلاندو فينتو پازو” اجرا شد. اين اثر مطابق سليقه مردم نبود و پس از چند هفته اجراي آن متوقف شد و با تكرار اثر ديگري كه سال گذشته ارائه شد جايگزين شد.

در سال 1715 وي موسيقي Nero fatto Cesare (كه اكنون گم شده است) را با هفت آهنگساز مختلف تحت مديريت وي اجرا كرد. اين اپرا شامل 11 آهنگ تكنوازي بود و در نهايت به يك موفقيت تبديل شد. در اواخر فصل ، ويوالدي مي خواست يك اپرا (آرسيلدا ، رجينا دي پونتو) اجرا كند كه از صفر تا صد ساخته بود ، اما بازرس ايالتي مانع اين كار شد ، كه سال بعد با تأييد اين كار را انجام داد و به يك موفقيت ديگر دست يافت. موفقيت چشمگير

همچنين در سال 1716 ، ويوالدي دو اپراي ديگر به نام هاي L’incoronazione di Dario و La غير مجاز مي باشدtanza trionfante degli amori e degli odi نوشت و تهيه كرد.

مورد اخير به قدري محبوب بود كه دو سال بعد با نسخه اي بازنويسي شده و تغيير نام يافته Artabano re dei Parti (كه اكنون گم شده است) اجرا شد. همچنين در سال 1732 در پراگ اجرا شد. در سالهاي بعد ويوالدي چندين اپرا نوشت كه در سراسر ايتاليا اجرا مي شد.

سبك پيشروانه عملياتي او مشكلاتي را در برابر آهنگسازان محافظه كار مانند بانت مارچلو ، نوازنده قديمي اما آماتور براي او ايجاد كرد ، تا حدي كه مارچلو رساله اي در محكوميت ويوالدي و اپراهايش نوشت.

در واقع ، رساله چاپ شده Il teatro alla moda بدون اشاره مستقيم به ويوالدي ، به او حمله كرد. با تصويري روي جلد قايق (سنت فرشته) كه يك فرشته كوچك را نشان مي دهد كه در سمت چپ با كلاه كشيشي ايستاده و ويولن بازي مي كند.

خانواده مارچلو ادعاي مالكيت Teatro Sant’Angelo را كردند و براي احياي آن نبرد حقوقي طولاني با دولت داشتند اما بدون موفقيت.

ويوالدي در نامه اي به طرفدار خود ماركس بنتيوگليو در سال 1737 به “نود و چهار اپرا” خود اشاره كرد. اگرچه فقط حدود پنجاه اپراي ويوالدي كشف شده است ، اما شواهدي از اپراهاي ديگر وجود ندارد. اگرچه ويوالدي اغراق كرده است ، اما با توجه به نقش دوگانه او به عنوان آهنگساز و كارگردان اپرا در طول 25 سال فعاليت حرفه اي خود ، اين احتمال وجود دارد كه خودش به عنوان آهنگساز يا نويسنده اصلي ، همه 94 اپرا را توليد كرده و مسئوليت آموزش آنها را داشته باشد.

اگرچه ويوالدي مطمئناً اپراي زيادي را در زمان خود نوشت ، اما هرگز خود را با آهنگسازان بزرگ ديگري مانند الساندرو اسكارلاتي ، يوهان آدولف هاس ، لئوناردو لئو و بالداسار گالوپ متمايز نكرد.

موفق ترين اپراهاي وي La غير مجاز مي باشدtanza trionfante و Farnace است.

سبك ويوالدي در تركيب بندي

موسيقي ويوالدي ابتكاري بود. وي ساختار رسمي و موزون كنسرت را كه در آن به دنبال كنتراست هاي هماهنگ و ملودي ها و مضامين ابتكاري بود ، روشن كرد. بسياري از ساخته هاي او جذاب ، تقريباً بازيگوش و پرشور هستند. يوهان سباستين باخ به شدت تحت تأثير كنسرت ها و آهنگ هاي انفرادي ويوالدي قرار گرفت.

چهار فصل ويوالدي چگونه بوجود آمد؟

در سال 1717 يا 1718 ، به ويوالدي موقعيت معتبر جديدي به عنوان Maestro di Cappella در دربار شاهزاده فيليپ از دارمشتات ، فرماندار منتوو پيشنهاد شد. وي به مدت سه سال به آنجا نقل مكان كرد و چندين اپرا توليد كرد. از جمله تيتا مانليا. در سال 1721 او در ميلان بود. جايي كه او درام معنوي لا سيلويا را ارائه داد. ويوالدي در سال 1722 به رم رفت و در آنجا سبك جديدي از اپرا را معرفي كرد. پاپ جديد از بنديكت سيزدهم ويوالدي دعوت كرد تا براي او بازي كند. در سال 1725 ، ويوالدي به ونيز بازگشت و در همان سال چهار اپرا توليد كرد.

در اين دوره ويوالدي كنسرتوي ويولن “چهار فصل” را نوشت كه صحنه هاي مناسب هر فصل را نشان مي دهد. اين سه كنسرت درك و مفهوم اساسي دارند. در حالي كه قسمت اول؛ يعني “بهار” نقاشي هايي را از سمفوني در اولين اقدام اپراي معاصر ايل جيوستينو وام مي گيرد.

كنسرت ها احتمالاً از مناظر اطراف شهر منتوو الهام گرفته شده اند. “چهار فصل” ويوالدي انقلابي در به تصوير كشيدن موسيقي بود. او در اين كار نهرهايي روان ، آواز پرندگان (گونه هاي مختلف ، هر يك به طور جداگانه) ، پارس سگ ، پشه هاي وزوز ، چوپاناني كه گريه مي كنند ، طوفان ، رقصنده هاي مست ، شب هاي آرام ، مهماني هاي شكار ، مناظر يخ زده ، كودكان اسكيت بازي مي كند. اين يخ و گرماي آتش سوزي زمستاني را نشان مي دهد. هر كنسرت با غزل همراه است كه احتمالاً خود ويوالدي آن را صحنه اي نشان داده شده در موسيقي توصيف كرده است.

در اين قسمت به كار اين هنرمند “پاييز” گوش دهيد:

سالهاي آخر ويوالدي و مرگ او

مانند بسياري ديگر از آهنگسازان آن زمان ، سالهاي آخر زندگي ويوالدي با مشكلات مالي پر شده بود. كارهاي وي مانند گذشته ديگر در ونيز مورد احترام نبودند. زيرا تغيير سريع سليقه مردم باعث منسوخ شدن آثار وي شده است. در نتيجه ويوالدي مجبور شد بسياري از نسخه هاي خطي خود را براي پرداخت هزينه سفر به وين با قيمت ناچيزي بفروشد. دلايل مهاجرت ويوالدي از ونيز مشخص نيست ، اما به نظر مي رسد كه پس از ملاقات موفق با امپراتور چارلز ششم. او آرزو داشت كه به عنوان آهنگساز در دربار شاهنشاهي كار كند.

اندكي پس از ورود به وين ، چارلز ششم درگذشت و هنرمند را بدون هيچ گونه حمايت سلطنتي يا منبع درآمد ثابت ترك كرد. پس از مدتي ، ويوالدي فقير شد و در شب 28 و 27 ژوئيه 1741 ، در شصت و سه سالگي ، به دليل “عفونت داخلي” در خانه بيوه زين درگذشت. در تاريخ 28 ژوئيه ، وي در يك مقبره ساده در گورستان متعلق به صندوق بيمارستان دولتي به خاك سپرده شد. ويوالدي در كليساي جامع سنت استفان به خاك سپرده شد.

و اكنون به اثر “زمستان”:

* تمام مطالب اين گزارش در هنگام ترجمه مقاله درباره اين آهنگساز از صفحه تقدير موسيقي منتشر شده است.

انتهاي پيام